Majsonik

To moje pierwsze chwile w byciu matką, a raczej kobietą w ciąży. Okropnie to znoszę, ciągle kręci mi się w głowie. Teraz jest tak gorąco, jak sobie radzić z zawrotami głowy. Nie chcę upaść w autobusie, a niestety teraz mamd osyć nerwowy czas.

jagodka223 bardzo bardzo Ci dziękuję :) JESTEŚCIE NIEZASTĄPIONE Dzięki Wam powiedziałam rodzicom, w pierwszej chwili byli źli, ale potem mama zaczęła wypytywac o moje samopoczucie. Ogólnie nie mam zbyt dobrych relacji z rodzicami, jest między nami duża różnica wieku, są ok. 60-65 lat. Ale dam radę, dzięki WAM!

Dziewczyny naprawdę Wam dziękuję! Podniosłyście mnie na duchu <3. Wczoraj miałam rozmowę z moim chłopakiem, oczywiście się poryczałam, ale przyjął to jak prawdziwy facet. Nie przestraszył się, już mi lepiej, mam oparcie w nim. Teraz czas na rodziców... <br /> Czy mogę Was pytać o wszystko czego nie wiem? Od pieluch po łóżeczko? Nie chce obciążać tym moich rodziców, chce pokazać, że jestem na tyle samodzielna, zeby wychowywac nasze dziecko, jak rodzina.

Dziewczyny nie wiem czy w dobrym miejscu piszę, ale też ne wiem z kim mogę porozmawiać... naprawdę z jednej strony cieszę się jak szalona, będę miała dziecko, ale z drugiej jestem przerażona... Mam 22 lata, jeszcze szkoły nie skończyłam, licencjat wisi, rodzina jeszcze nie wie, chłopak chyba się domyśla. Muszę wszystkim sie zająć, od czego zacząć? Pomóżcie