cammomile86

Witam serdecznie i zwracam się z pytaniem do Pani psycholog i innych rodziców, którzy maja podobną sytuację. Nasz syn w wieku 3 lat zaczął przychodzić w nocy do nas rodziców bo bardzo bał się sam spać w swoim pokoju, mimo że nie jest tam sam ale ze swoją siostrą. Początkowo godziliśmy się, żeby spał z nami ponieważ od razu budził się nie tylko on ale także córka. Sytuacja ta trwała 1. 5 roku. W końcu zmęczeni(mamy małe łóżko dla naszej 2) przekonaliśmy syna żeby spał u siebie (dostał nowe łóżko i nowego pluszaka który miał spać razem z nim). Niestety sam spał 2 miesiące. Od 2 tygodni sytuacja jest jeszcze gorsza niż była wcześniej. Syn jest na codzień bardzo absorbującym dzieckiem, spędzamy razem czas na zabawie po przedszkolu, odbieram go przed 15 i staram sie zawsze stawiać go przed córka ale niestety teraz nasza rzeczywistość wygląda tak, że syn najpierw spędza czas ze mną, później z mężem, następnie mąż kąpie dzieci i leży z synem do 21,czasem dłużej a od 22 co pół godziny budzi się, mówi że się boi i dopóki u niego leżymy jest ok ale gdy tylko wrócimy do pokoju obok syn znów budzi się i cała sytuacja powtarza się od nowa. Czasami jesteśmy tak wyczerpani(wstajemy średnio 6-8 razy w ciągu nocy) że nie mamy czasukiedy ani jak porozmawiać. Proszę o pomoc co powinniśmy robić w takiej sytuacji. Pozdrawiam Kamila