Kamcia288

Filipek sam potrafi umyć mamusi okna ;) oczywiście z wielkim przymrużeniem oka, ale POMOCNIK z niego nie do zastąpienia! ;)

Nasz ostatni tydzień nie należał do udanych .. tak zawsze działa na mnie moment kiedy Filip choruje - oczywiście nie muszę wspominać, że dzieje są to wtedy i tylko wtedy kiedy ludzie w pracy mnie potrzebują, a stosunki żona-mąż poprzedzają "ciche dni". Myślę sobie- "głowa do góry, nóżki do przodu, wybrniemy z tego epizodu"!. Relaksacyjna kąpiel, łyk wina, ciepło z kominka i walczymy ze złymi bakteriami atakującymi mojego syncia. Oczywiście marudzenie Filipa, osłabienie chorobą, katarek bez końca cieknący z noska, a na "deser" zmierzłota w osobie małżonka- wszystko daje się we znaki, ale ze mnie jest twardy "zawodnik" ;). Najgorsze jednak będą poranki kiedy trza będzie dać synkowi jego "ulubiony" syrop, po którym wciąż wymiotuje - zasypiam z tą myślą wtulona do synka. "TIK-TAK" - dzwoni budzik, 8:00, schodzę na dół do kuchni, szykuję Filipkowi syropek (i dwie kostki gorzkiej czekolady na "zagrychę" żeby znów nie było "pawia"), idę do góry z nadzieją, że jakoś przyjmie te paskudztwo w postaci syropku, po drodze myślę jeszcze sobie jakim by tu sposobem go wybudzić ze "snu zimowego" bez zbędnego wrzasku i krzyku .. kiedy docieram do pokoju oczom nie wierzę :O Filip siedzi grzecznie na łóżku z otwartą buźką i woła: "tylop Titii am am", co w wolnym tłumaczeniu oznacza: "Matka dajesz mi ten syrop, ileż mam czekać"?! Byłam zdziwiona, szczęśliwa, zaskoczona i dumna z mojego syna! ;) Oczywiście nikt nie był mi już w stanie zepsuć reszty dnia. To był cudowny poranek, jak każdy inny z moim synem, ale ten utkwił mi w pamięci do dziś dnia. Niby takie małe COŚ, a tak cieszy ;), tak więc "cieszmy się z małych rzeczy bo wzór na szczęście w nich zapisany jest".