patiix3

Najradośniejszy poranek z moim Maluszkiem miał miejsce 10 stycznia bieżącego roku. Rozpoczął się wtedy pierwszy dzień trzeciego miesiąca życia Martynki. Była to sobota i po dwóch nocnych karmieniach Niunia, śpiąca razem ze mną i moim narzeczonym w naszym łóżku, obudziła się około godziny 10. Na dźwięk jej głużenia zaraz obudziłam się i ja. Podniosłam się, spojrzałam z uśmiechem na ustach w jej oczy i powiedziałam radośnie "dzień dobry Kochanie" dając jej buziaczka w czółko. Po chwili, w odpowiedzi na to na jej ustach pojawił się pierwszy świadomy szeroki uśmiech. Do tej pory delikatne uśmieszki widywałam u niej tylko w czasie snu, jako mimowolne grymasy. Tym razem był to prawdziwy szczęśliwy uśmieszek wywołany przeze mnie. Natychmiast podekscytowana obudziłam narzeczonego żeby też to zobaczył i tym sposobem przez kilkanaście minut udawało nam się rozbawiać naszą kochaną córeczkę, a kilka razy nawet wydobył się z niej coś jakby okrzyk radości. Odtąd każdego ranka moje Dzieciątko wita mnie takim uśmiechem. Był to dla mnie niesamowity poranek, od razu opisałam go w dzienniczku Martynki, w którym zapisuję wszystkie ważne w jej życiu wydarzenia. Gdy wspominam ten dzień za każdym razem uśmiecham się w duszy. To jeden z tych dni, które zapamiętam do końca życia :)