agrafka1

ja adresik też już wysłałam. bardzo dziękujemy. Wyniki w ekspresowym tempie.

Pluszowe misie sercem naszego synka nie zawładnęły, z innym chłopcem pięknie bawić się zaczęły. Synek decyzji tej nie żałuje, on teraz z klocków drewniane labirynty buduje. Gdy tylko rano mleczko wypije i ząbki dokładnie umyje, To zaraz o kosz z klockami prosi i srebrną kulkę w rączce przynosi. Zabawa ta wiele czasu synkowi zajmuje, uśmiech na jego buzi zaraz wywołuje. W mig słychać w rączki klaskanie i z radości w kółko po domu bieganie. Bo, gdy srebrna kulka swój tor pokonuje, synek z wielkim zaciekawieniem ją obserwuje. Jak kulka pokonuje przeszkody całą rodziną patrzymy, pomysł taty bardzo sobie chwalimy. Każdy element to własnoręczna praca taty i męża naszego, co pomysł sam pojawił się w głowie jego. Wiele wieczorów tor dla synka budował, że jakiś element nie wyszedł, tym się nie przejmował. Teraz synek sam poszczególne elementy do siebie dopasowuje, każdego dnia dłuższy tor zbuduje. Dzięki temu poczucie przestrzeni synek zyskuje, bo znów inny tor z tatą buduje. Zdolności manualne rozwijają, poczucie trójwymiarowości poznać dają. Teraz bez naszego ulubionego labiryntu dnia nie mamy, do wspólnej zabawy już teraz was zapraszamy.

Uwielbiam swojego synka i tą jego sliczną buźkę :)