Mojego obecnego partnera poznałam we Wrocławiu dwa lata temu. Jeździliśmy tym samym tramwajem i wysiadaliśmy oboje na pętli, dokąd tramwaj dojeżdżał już dosyć opustoszały. Przez kilka tygodni zerkaliśmy nieśmiało na siebie, aż któregoś dnia, po wyjściu z tramwaju ON w końcu zagadał:
-Cześć! Ty chyba nie jesteś z Wrocławia?
No, nie.
-Od razu się domyśliłem, bo kobiety we Wrocławiu dumnie stąpają, a Ty tak człapiesz.
Zbaraniałam na moment, ale mówię mu, że to może wina butów, które już kilkaset kilometrów mają na liczniku. Wtedy ON zaproponował, że pomoże mi wybrać nowe buty i umówiliśmy się na naszą pierwszą randkę do galerii handlowej. Okazało się co prawda, że ON zna się damskim obuwiu mniej więcej tak samo jak ja na balecie rosyjskim, ale świetnie nam się rozmawiało, poszliśmy do kina. później na piwo. I tak już wyszło, że zaczęliśmy się spotykać regularnie, nie tylko w tramwaju.
