Pear

Witam wszystkich serdecznie! Chciałam się z Wami podzielić swoimi i męża obawami! Może byliście w podobnej sytuacji i będziecie potrafili rzucić trochę światła na rodzicielskie obawy:). Otóż po 12 latach przerwy spodziewamy się kolejnego synka, pierwszy ma prawie 13 lat. I właśnie On martwi nas najbardziej! Urodził się kiedy mieliśmy po 17 lat i może komuś to wydać się dziwne ale to nie była wpadka. Marzylismy o rodzinie i dziecku! Jesteśmy bardzo zrzyta rodziną, wspólnie z mężem 15 lat. Przez te wszystkie lata nie planowaliśmy kolejnego dziecka w obawie ze sobie nie poradzimy finansowo a nie chcieliśmy obciążać rodziców którzy i tak wiele nam pomogli. Zycie zadecydowało za nas, 12 czerwca wprowadziliśmy się do własnego domu a 16 czerwca okazało się że jestem w ciąży. Ucieszylismy się bardzo lecz czym bliżej rozwiązania tym bardziej martwimy się o starszego syna. Jednak do tej pory był sam i mimo naszych starań posiada cechy jedynka :). Wiemy ze będziemy musieli poświęcić mu wiele uwagi, cierpliwości i jeszcze więcej miłości. Syn bardzo chętnie nam pomaga w domu, uwielbia kiedy pracujemy cała rodzina czy to sprzątanie czy lepienie uszek. Dlatego od początku chciała bym wprowadzić go do pomocy przy malenstwie. Ale bardzo martwimy się by nie popełnić jakiejś typowej gafy, by syn nie poczuł się odrzucony tym bardziej ze zaczyna się u niego ciężki nastoletni okres. Moze ktoś z Was miał podobne doświadczenia i może nam pomóc, dać wskazówki, podpowiedź. Będziemy bardzo wdzięczni. x