kalisto1986

Najważniejsze w ciąży było dla mnie to, żeby traktować siebie tak jak zawsze. Dbać o siebie, stosować odpowiednią dietę, jednocześnie pamiętając,że mogę mieć nieprzewidywane chęci na coś czego normalnie nie jem - i to wcale nie jest złe. Pamiętam jak każdy mi powtarzał "tego nie rób, bo to za ciężkie" , "po co Ty tyle chodzisz, nie możesz tak" , a ja uśmiechałam się tylko i ufałam swojej intuicji. Wiedziałam, że to moje ciało powie mi czego najbardziej mu trzeba. I tak w pierwszej ciąży byłam niczym "pędziwiatr", energia mnie rozsadzała, wszędzie było mnie pełno, a kilka godzin w bezczynności strasznie mnie męczyło, dlatego pozwalałam sobie na długie spacery, bieganie po sklepach, czy aktywny relaks na działce. Gdy zaszłam w drugą ciąże wszystko się zmieniło i sprawdziło się tutaj,że każda ciąża jest inna. Każde wyjście z domu było dla mnie niesamowicie męczące, każdy najmniejszy wysiłek kończył się litrami potu, bólem krzyża i sennością. I tutaj zaufałam temu co czuje i po prostu oszczędzałam się, nie zmuszając organizmu do nadmiernego wysiłku. I to jest moim zdaniem najlepsze postępowanie, by ciąża przebiegła zdrowo i szczęśliwie - bo jeśli wsłuchamy się w siebie, będziemy wiedziały co jest dla nas i dziecka najlepsze i żadne rady nie zastąpią głosu naszego naturalnego instynktu