Jestem Zosia, tak samosia,
lubię siebie oraz Ciebie,
lubię śnić i marzyć, myśleć,
nie, nie zmyślać, o przepraszam!
Ja nie jestem jak ta Kasia,
co owija wciąż w bawełnę.
Tak te słowa są już zbędne.
A wracając teraz do mnie,
To opowiem Ci coś skromnie,
o zwierzaczku nieboraczku,
więc posłuchaj mnie uważnie:
Choć niewielkie to stworzenie,
rozrabiaką jest jak nie wiem.
Oczy bystre, nosek mały,
łapki krótkie , centkowane
wprost to wielce niesłychane.
Przy tym ogon jak u lisa,
Zęby ostre i pazury, choć łagodny jest z natury.
Chętnie bym go w domu miała.
Lecz podobno jestem mała,
nie pozwolą mi rodzice,
bo on mieszka gdzieś w Afryce?
Może w Indiach lub w Kanadzie.
Oj nie ważne, mój nie będzie.
A wracając tak do zwierza,
co ja Wam się będę zwierzać,
fajny jest i tak milusi,
że i dziadzio by się skusił.
Kto odgadnie, o kim mowa?
Tak, to jasne, to jest krowa.
Nie no krowa, skąd że znowu!
To nie śniło się nikomu,
by wymyślać takie rzeczy.
Krowa przecież tak nie beczy
i nie gdacze i nie kuma!
O kim mowa?
Zapomniałam, bo, żem sobie smacznie spała,
obudziłam się i draka,
zapomniałam o zwierzakach!
Majaczyłam, czy przez sen to Wam mówiłam.
Sama nie wiem, to skleroza?
Nie tam, chyba jeszcze to za wcześnie.
To fantazja chyba była,
nie no, chyba mi się wszystko śniło...
Z kim rozmawiam, o czym gadam…
Co się śniło? Nie pamiętam…
Jakie zwierzę?
Oj nie powiem, miałam to przed chwilą w głowie,
uleciało...pustka, cisza...czarna głębia...
to chodziło o gołębia?
Może rybka, traszka, kurka...
może mała ta przepiórka,
oj wybaczcie, nie chcę zmyślać,
to jest rzecz tak oczywista,
że gdy śnimy, sen jest piękny,
lecz nie zawsze jest pamiętny,
raz ulotny, raz przewrotny,
czasem srogi lub co rzadziej,
tak jak u mnie sen chwilowy,
co uleciał z mojej głowy,
nie polecam takich snów,
bo już mi brakuje słów.
