Nie wiem czy w słowie "konsekwencja" mogę też zawrzeć karę i dyscyplinę. Dla każdego z nas bowiem owa kara i dyscyplina ma inne barwy i w innym wymiarze się objawia. Jedno jest dla mnie pewne - cokolwiek nie postanowimy powinniśmy wykazać się konsekwencją. Dzieci mają upór, uwielbiają próbować i sprawdzać nas rodziców, nasze reakcje. Niekoniecznie metoda kary się sprawdzi, nie zawsze rygor i dyscyplina pomogą. Grunt to dążyć do zrealizowania założeń, różnymi metodami, często także dobrocią, ciepłem i miłością. Jak mój syn miał kilka miesięcy mówili mi, że niewiele rozumie z tego co do niego mówię. Guzik prawda. On doskonale wiedział, że nie wolno wpychać paluszków do kontaktu czy otwierać szuflad. Łatwo było zauważyć to po jego minie, reakcji czy późniejszym zachowaniu. Pytam się sama siebie - jak karać takiego szkraba? Psychologia wyraźnie przyznaje, iż dzieci do 3 r.ż. instytucji kary po prostu nie rozumieją. Także szukam rozwiązań, zajmuję go czymś innym, jestem obok, myślę, dbam, kocham. Czy to jest dyscyplina? Najpewniej. Czy karać? Niekoniecznie. Grunt to być konsekwentnym.
