Yoka2007

Tyle sie mowi o specjalnej wiezi miedzy matka a dzieckiem, niestety ja tym nie moge sie poszczycic. Moj synek ma 14 miesiecy I moglabym dla niego praktycznie nie istniec. Jak to powiedziala moja tesciowa, ze ona jest od zabawiania a ja od piersi. Rzeczywiscie tak jest. Maly lgnie do mnie tylko kiedy chce spac (zasypia przy piersi). W ciagu dnia moge nie istniec. Jak wraca do mnie to placze. A ja go w zyciu nie skrzywdzilam, jak jestesmy we dwoje to probuje sie z nim bawic. Niestety traktuje mnie jak powietrze. Probuje imitowac tesciowa, ale to co go rozbawia z nia, w zaden sposob nie bawi ze mna. Najgorsze jest to, ze od stycznia wracam do pracy, a na okres do wrzesnia zostanie pod opieka tesciowej. Wtedy to juz w ogole do mnie nie podejdzie. Niestety to boli bardzo. Najlatwiej byloby ograniczyc kontakt, ale synek jest z nia bardzo szczesliwy I nie chce mu tego szczescia zabierac. Czasami glupie mysli przychodza, by zostawic synka z babcia I usunac sie w cien, no bo I tak nie poczuje straty, a bedzie z nia mega szczesliwy. Czy ktos ma podobna sytuacje?