jolunia559

Opowiem Ci bajkę,a może to będzie historia prawdziwa? O tym jak zdrowie na spacerach i w ruchu się zdobywa. Dawno,dawno temu król i królewna w jednym zamku żyli.Nie było wtedy telewizji,laptopów więc by się nie nudzili wymyślali wiele gier i zabaw na powietrzu świeżym.Grali w piłkę,w berka,bawili się w klasy,a gdy była pogoda piękna ganiali nad strumykiem jak małe dwa golasy.Słoneczko im dawało to co miało najlepszego-witaminę D3 by zdrowi byli i dzieciństwem się cieszyli.Gdy do domu wracali do swojej ukochanej mamy tam czekały na nich same smakołyki.Kanapeczki maleńkie z jajkiem i pomidorem,warzyw pełna miseczka,herbata z miodem.Zmęczeni,szczęśliwi i weseli po tak dniu spędzonym cichutko szepnęli mamusi na ucho-jak dobrze być już w domu i widzieć swoje łóżko!

GGdy widzę,że z moim szkrabem coś niedobrego się dzieje,to po prostus taram się mu pomóc racjonalnie,nie panikuję i nie głupieję.Mierzę tamperaturę,podaję leki przeciwgorączkowe,kładę do łóżeczka,dużo poję i gotowe.Czasami plaster na czoło stosuję,czasami kompres,jednak najważniejsze to pilnuję,by moje dziecko godnie i łagodnie przechorowło i przeleżało ten niekomfortowy stan chorobowy.Częśto lezę z nim i bajeczki mu czytam by czuł się kochany i zadbany.Oglądamy razem bajki,bawimy się w teatr.Dziecko szybciej zdrowieje i łagodniej choruje jak kochane i zadbane się czuje!Kilka dni takiej kuracji i gotowe,Zazwyczaj moje dzicko jest po niej szybko zdrowe!

Dzieciaki kochaja bajki i opowieści o czarodziejach,wróżkach i elfach.Takie opowieści właśnie rozwijają ich wyobrażnię i postrzeganie wiata.Wystarczy popatrzeć na bużki dziecięce,gdy się czyta takie włąsnie opowieści i popatrzeć jakie emocje na nich mają swoje odbicie.To wspaniałe doświadczenie dl;a mam i dzieci.

Są takie bajki,które się nie starzeją i nie tracą swoich wartości wychowawczych mimo upływu lat.Taką bajką są opowieści Misia Uszatka,To właśnie o nim czytam moim dzieciom,bo wiem,że Miś Uszatek dużo ich nauczy w miły dla nich sposób.

Moja ulubiona postać książkowa to oczywiście kapitan Nemo z książki Juliusza Verne.To co było niemożliwe i wydawało się wielką fikcją w jego powieściach ,teraz powoli staje się normą.Kapitan Nemo to taki nierealny trochę bohater podwodnego świata.Swiata,który sobie sam zbudował.

Moim dzieciom najchętniej czytam bajki Janiny Porazińskiej.Najwspanialsza z nich i najbardziej przez nie ukochana to Dwie Dorotki-bajka o tym,że zło zawsze przegra a dobrem

Moja ukochana postać literacka to Tomek Sawyer.Ten mały chłopak o szalonych pomysłach na wiele lat zawładnął sercem moim i mojego synka.Akcja całej powieści toczy się w miasteczku St. Petersburg nad rzeką Missisipi i najbliższej okolicy. Tomaszem opiekuje się ciotka Polly, z którą chodzi do szkółki niedzielnej. W domu mieszka z ciotką, młodszym przyrodnim bratem Sidem i kuzynką Mery. W powieści, której głównym wątkiem są przygody chłopca w małym miasteczku, Mark Twain ukazuje ówczesne życie i obyczajowość.Pomysłowość tego gagatka nie zna granic,dlatego też jest kochny przez nas niezmiennie od lat.

Najpiękniejsze książki mojego dzieciństwa to Serce Amicisa,.Książka niesłusznie trochę zapomniana.To piękne opowieści o miłości,wierności ,poszukiwaniu swojej tożsamości.Pięknie i w bardzo przystępny sposób napisana zarówno dla chłopców jak i dla dziewczynek.Wzrusza i uczy.Drugą moją ukochaną książką,która do tej pory stoi na mojej półce są przecudowne Baśnie włoskie Italo Calvino.Zbiór baśni z różnych stron Włoch.Krowia głowa,Jabłuszko i Łupinka te cudowne baśnie nadal wzruszają m,już następne pokolenie.Oczywiście z naszego podwórka,czyli książki polskich autorów to wiersze Jana Brzechwy i Juliana Tuwima.Moje dzieci kochają je i nawet nie wiem kiedy i w jaki sposób przyswoiły je sobie na pamięć.Literatura dziecięca jest tak różnorodna i piękna,a jak miała tyle swoich ukochanych pozycji,że trudno mi je ocenić i powiedzieć tak naprawdę o tych najpiękniejszych.,że właśnie te,a nie inne są tymi naj,naj.

Książki i opowieści są skarbnicą wiedzy.Dziecko zaś jak pusta,nienagrana płyta chłonie je,koduje i w ten sposób rozwijamy mu wyobrażnię,uczymy samodzielnego myślenia.Myślę,że jest jeszcze jedna rzecz,o której rzadko mówimy i piszemy.Uczymy dziecko pięknej polszczyzny.Dlatego też czytajmy książki naszym dzieciom.Te o tematyce fantastycznej jak najbardziej też

Cudowne są te siedzonka

Pooooszlo!