Witam jestem tu nowa wlasnie sie zarejestrowalam.Mam na imie Kinga mam 30 lat i jestem w 12i 5 dniu mojej 3 ciazy z tym ze moj pierwszy aniolek odszedl w 11 tyg.gdy zaszlam w druga ciaze a zaszlam w nia na przekur medycynie poniewaz po zabiegu lekarz stwierdzil ze tak szybko nie zajde w ciaze poniewaz cos jest nie tak z moja owulacja i tak chodzilam do niego 3 razy w tyg i "ogladal " moje jajeczka.Oczywiscie zapisal mi leki na jak on to stwierdzil lepsza owulacje jednak nie zdazylam ich wziazc bo po 2 miesiacach okazalo sie ze jestem w upragnionej ciazy.Jednak miedzy czasie dowiedzialam sie ze siostra jest w ciazy (nie wiedzac ze ja rowniez jestem)bylam na nia tak wsciekla ze moje dzieciatko umarlo a oni sie ciesza wiem ze postepowalam jak egoistka ale nie umialam pogodzic sie ze smiercia mojego dzieciatka tym bardziej ze nie mialam zadnych objawow ze dzieje sie cos nie tak.Zwykla wizyta kontrolna i wyrok ciaza martwa do usuniecia.Gdy dowiedzialam sie ze jestem w ciazy po raz drugi myslalam ze oszaleje ze szczescia a jednoczesnie ze strachu zeby tym razem bylo ok.W 8 tyg zaczelam plamic i wyladowalam w szpitalu ale plamienie szybko sie skonczylo ale strach nie minal latalam od lekarza do lekarza chcialam zeby robili mi usg nawet codziennie tak bardzo chcialam zeby wszysyko bylo dobrze ale skonczylo sie dobrze mam cudownego 3 letniego synka .A teraz znow strach i obawa zeby wszystko bylo dobrze pozdrawiam
