Misiek 17

Jestem babcią wychowującą 1,5 roczną wnuczkę. Stanowimy dla niej rodzinę zastępczą. Dziecko jest z nami niemalże od urodzenia, a na stałe od grudnia ubiegłego roku. Problem mamy z jej pobudliwoscią. Jest cały czas w ruchu, ciężko jest ją zainteresowac jakaś zabawą. Ciagle wszystko bierze do ust, Książeczki do czytania zostały zjedzone. Na dworze nie chce jechac w wózku jak ją wyjdę ucieka nie zwracając na nic uwagi. Jeśli powiem że czegoś nie wolno bije nas, szczypie albo zaczyna tak płakać i krzyczeć jakby została zbite. Gdy pytam o co tak krzyczy odwraca głowę i nie słucha wcale. Chodzi do żłobka, bardzo dobrze się tam czuje. Lubi towarzystwo dzieci. Ale ponieważ zaczęła chorować pół roku bylam z nią w domu. Cały niemalże czas zajmując się dzieckiem. I mam wrażenie, że to zmarnowany czas. Zamiast wyciszenia wnuczki jest jeszcze bardziej nerwowa. Nikt jej nie bije więc nie wiem skąd ta agresja. W ogóle czasem mam wrażenie, że ona mnie po prostu nie lubi i dlatego robi wszystko na przekór. Dodam że była już badana przez psychologa z pcpr, który stwierdził że wszystko jest w porządku. Ćwiczyć mamy tylko rączki pod kątem sprawności manualnej.