Skocz do zawartości
Forum

Magie

Użytkownik
  • Postów

    0
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Personal Information

  • Płeć
    Kobieta
  • Miasto
    Warszawa

Osiągnięcia Magie

0

Reputacja

  1. Magie

    Histeria

    Witaj. Cierpliwość przede wszystkim. Nerwowe reakcje w niczym nie pomogą. Pamiętajcie, że to wy jesteście dorośli i nie reagujcie jak dzieci w piaskownicy. To, że dziecko jest w każdej sprawie na "nie", nie znaczy, że robi wam złośliwości i chce wam dokuczyć - ono po prostu stara się znaleźć swoje miejsce w świecie. Często stara się naśladować również dorosłych ponieważ słyszy i rozumie rozmowy, które toczą się wokół niego, często wyciągając z nich właściwe wnioski, nawet jeśli samo w rozmowie nie uczestniczy. Warto wiec baczniej zwracać uwagę na to, co mówi się przy dziecku. Czasem nie warto upierać się przy czymś, co z punktu widzenia wieczności nie jest istotne (np. kolor skarpetek), pozwólcie dziecku wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, decydować o sobie i otoczeniu, nie znaczy to jednak, że macie dać mu wolną rękę - zasady i podstawy współżycia powinny być jasno określone, wytłumaczone i bezwzględnie przez wszystkich w otoczeniu dziecka przestrzegane. To się nazywa konsekwencja! Naucz się zwracać uwagę i wzmacniaj zachowania, które chcesz żeby się powtarzały. Powiedz: - Jak mi miło, że tak ładnie pijesz soczek z kubka. Jak ślicznie rysujesz po kartce, itp. Zadawaj pytania, na które nie można odpowiedzieć- nie. Zamiast mówić: - Może pójdziemy na spacer do parku? , Spytaj: Dzisiaj będziemy zbierać kasztany, czy chcesz pójść na huśtawkę? Na tak zadane pytanie, trudniej dać negatywną odpowiedź. Dziecko uczy się dokonywania wyboru, chce niezależności. Do ciebie należy postawienie granic. Są zachowania, na które się nie będziesz godzić i dziecko musi o nich się dowiedzieć. • Możesz, dać jasny komunikat, mówiąc stanowczo- To, co robisz nie podoba mi się. Nie będę tego tolerować. • Możesz dać wybór: Jeżeli jeszcze raz rzucisz zabawkę odłożę ją do szafy - Działaj konsekwentnie. Jeśli "obiecujesz" - zrób to. Dziecko na pewno sprawdzi, na ile ma się liczyć z twoimi słowami • Możesz zaproponować, żeby spróbowało zrobić coś jeszcze raz: - Nie podobało mi się, że rzuciłeś butelkę z piciem na podłogę. Butelkę odstawia się na stolik, spróbuj czy uda ci się to zrobić. Jeśli natrafisz na opór, zabierz butelkę.
  2. Witam Pani dziecko jest już starsze i pewnie jeszcze mądrzejsze niż było. Rzeczywiście, tak jak poprzednie przedmówczynie poruszyły wątek dziecka szczególnie uzdolnionego i Pani może być mamą takiego skarbu. Nie należy cofać dziecka w rozwoju - nie chce się bawić – nie zmuszajmy go i tak rozwinie swoją wyobraźnię np. poprzez logiczne zagadki (nawet niekoniecznie na jego poziomie a nawet nieco starszym). Jeżeli ma Pani dużo samozaparcia nie zmarnuje Pani potencjału syna. Przez wiele osób może być odrzucony ponieważ może być arogancki, ignorować swoich rówieśników bo po prostu nie są na jego poziomie. Woli spędzać czas z dorosłymi, zastanawiać się nad ich problemami, O dzieciach zdolnych można byłoby wiele pisać, ale bardzo ciekawe książki i artykuły są na stronie Ośrodka Rozwoju Edukacji mieszczącego się w Warszawie https://www.ore.edu.pl/uczen-zdolny Proszę się z nimi zapoznać a zapewne zrozumie Pani lepiej swoje dziecko.
  3. Witaj Pozwolę sobie zahaczyć jeszcze jeden wątek – wiem ze skoro z partnerem jesteście razem to pewnie układa się pomyślnie – ale czasem zdarzają się słabsze dni i chwile i dziecko może usłyszeć jakąś kłótnię lub inną obraźliwą wymianę zdań… może dlatego nie szanuje Pani partnera? Dzieci w takim wieku potrzebują bardzo dużo ciepła i uwagi – nie rozpieszczania ale uwagi, w tym wieku ich mózg jest bardzo chłonny na wiedzę, są dociekliwe, ciekawe świata zewnętrznego, którego jeszcze nie zna. Czy Pani partner uczestniczy w wychowaniu chłopca? Ile czasu spędzacie razem (Pani i partner razem bez małego) i Pani i partner wraz z dzieckiem? Jak wygląda Wasze wspólne spędzanie czasu? Czy jest to po prostu wyjście na pobliski plac zabaw albo oglądanie z dzieckiem TV aby mogło się same sobą zająć, czy chodzicie z nim w różne nieznane miejsca? Może gdy zaczniecie wraz z dzieckiem odkrywać i pokazywać mu nowy świat, pomyśli że jego rodzice są bardzo mądrzy i warto z nimi żyć w zgodzie i przyjaźni bo może się od Was wiele nauczyć?
  4. Magie

    Okropny uparciuch...

    Jak na trzylatka, to trochę przy wcześnie aby zaczął się tak rodzicom stawiać, dlatego powinna Pani wyznaczyć jasne granice. Polecam spisać z dzieckiem mały kontrakt, w którym będzie wilk syty i owca cała; (aby nabrało dla niego mocy urzędowej może podpisać się stemplem własnej ręki odbitej pod kontraktem). Nie chodzi tu o to, aby dziecko pracowało na nagrody, tylko na wzmocnienia. Tak jest w terapii behawioralnej, z której to sposobów i sztuczek można korzystać z każdym dzieckiem w każdym wieku. Zapewne w wieku 3 lat dziecko ma już swoje ulubione zabawki, jakieś smakołyki (nie mówię tu o słodyczach) tylko, np. jakieś ulubione potraw czy ciasto. Jeżeli będzie krzyczał, że chce zjeść coś, co lubi – jeżeli naprawdę chce to zjeść to niech pomoże robić – niech angażuje się jak najwięcej w prace dorosłych. Może warto zachęcić go do współpracy, gdy on wymusza coś na Państwu warto mu pokazać np. ile pracy kosztuje to Panią, czy Pani męża aby mu to zapewnić.
  5. Magie

    Problem z synem

    Witam, nie wiem czy od roku coś się u Pana zmieniło (bo dorosłego trudniej zmienić), ale w Pana dziecku zapewne tak – trochę urósł, zmądrzał, wycwanił się, poznał zachowania innych dzieci z przedszkola i stara się znaleźć własne miejsce w społeczeństwie domowym, w którym widzi jedną dominująca osobę i drugą, przy której może się wyszaleć. Tata natomiast powinien być bardziej stanowczy w swoim zachowaniu i swoją osobą powinien pokazać, że nie boi się dziecka, a wręcz przeciwnie stara się z nim zmierzyć. Fakt, że dziecko już w tym wieku samo korzysta z komputera i różnych gier jest bardzo niepokojący, bo mimo, że w pewien sposób się uczy, zaczyna naukę od złych nawyków. Skoro syn tak bardzo lubi gry, to może spróbujecie sami stworzyć jakąś grę – pobawcie się w konstruktorów – dziecko zobaczy, że tata jest bardzo mądry i ma super pomysły, a przy tym nabierze do Pana pewnego dystansu i urośnie Pan w jego oczach. Dodatkowo, nauczycie się współpracować (może nie od pierwszych chwil), ale będzie to zalążek, do tego aby zachęcić dziecko do zauważenia taty. Chłopcy zwykle mają bardziej techniczny zmysł, więc może warto zabrać go np. na jakieś gokarty aby pokazać mu różne rodzaje samochodów, lub po prostu zaprosić go do wspólnego sprzątania auta w garażu, aby mógł się po męsku pobrudzić i zobaczyć jak trzeba dbać o samochód – można np. powiedzieć, że jak wysprzątacie samochód, to w weekend pojedziecie na piknik – może to być jakieś nowe doświadczenie dla dziecka – coś nieznanego, co go zaciekawi. Dziecko w tym wieku nieustannie można zaskakiwać i ważne aby robić to z głową
  6. Dziecko w wieku 9 lat już bardzo dużo rozumie, często stara się wypróbować rodzica na ile może sobie pozwolić. Bardzo ważne w tym wypadku jest to kim Pan chce być dla dziecka – czy rodzicem czy kumplem, skoro ono już w tym wieku się stawia, buntuje, pokazuje swoje. Relacja powinna wrócić na właściwe tory, gdy Pan będzie chciał podjąć wolę walki a nie pisać ze zrezygnowaniem. W życiu nie jest tylko kolorowo, ale najważniejsze, aby się nie poddawać. Najlepiej zacząć od samego siebie, aby zobaczyć jaki ja jestem, czy dziecko może czerpać ze mnie wzorce, co ja w życiu osiągnąłem i co mogę pokazać dziecku, następnie jaki kontakt ma Pan z dzieckiem – czy spędzacie ze sobą czas (jeśli tak to ile / jak) czy jest to czas spędzany tylko na obowiązkach, czy są to też przyjemne chwile i czy obaj czerpiecie z nich przyjemność. Polecam zapoznać się z książką: Nieposłuszne dziecko. 8 kroków do poprawy zachowania autorstwa Russell A. Barkley, Christine M. Benton; Wydawnictwo: eSPe. Ma bardzo fajny język dla mężczyzny na którym spoczywa odpowiedzialność wychowawcza. Przede wszystkim spokój a zarazem stanowczość wobec dziecka może Pana uratować. Nie zaszkodzi także odrobiny sprytu, aby wejść w rolę własnego dziecka i zrozumieć jak ono się zachowuje i dlaczego tak się dzieje. Obaj jesteście mężczyznami (czy to dużym czy to małym) dlatego warto rozegrać to po męsku
  7. Magie

    Samolubne dziecko

    Rzeczywiście, tak może się zdarzyć w tym wieku, jednak nie można tego bagatelizować, bo jeżeli dziecko zobaczy, że rodzic nie zwraca na to uwagi w późniejszych latach może się to na nim odbić, a przede wszystkim może być kłopot ze starszym dzieckiem… bo skoro młodsze może być samolubne i nie ma z tego tytułu żadnych konsekwencji to i starsze mimo, że powinno być mądrzejsze z zasady może brać z niego przykład (w tym wypadku ten negatywny). Rzeczywiście bardzo fajnym pomysłem są zajęcia grupowe dla takiego dziecka…ponieważ w przedszkolu wykonuje prace zadane przez nauczyciela a na zajęciach dodatkowych (ważne aby były wybrane zgodnie z przejawianymi przez niego zainteresowaniami) robiłby coś co mu się podoba, a przy okazji byłby to dobry moment socjalizacji i pracy z drugą osobą na wielu płaszczyznach. Warto może do snu czytać mu jakieś bajki terapeutyczne na tematy związane jego zachowaniem i pochodnymi lub podczas jakiś zabaw pobawić się w teatrzyk a potem zapytać go o uczucia poszczególnych bohaterów. Można w to też włączyć drugiego brata. Np. http://www.dbc.wroc.pl/Content/2449/Bajki.pdf bajki ze stron 66 / 70 / 87 / 92 / 105 / 128 – są inne od tych pospolitych oglądanych w TV a także potrafią pobudzić wyobraźnię i działać na podświadomość dziecka.
  8. Skoro wątek nie został zamknięty i ja pozwolę sobie napisać. Powiem tak: często tak jest w tym okresie – jak wspomniały wcześniej poprzednie przedmówczynie rzeczywiście może mieć to związek z buntem, jednak czy warto od razu udawać się do terapeuty? Skoro dziecko nie chce rozmawiać w domu to wątpię, aby chciało się wygadać obcej sobie osobie. Wychowanie dziecka to nie tylko zapewnienie mu jedzenia, markowych ciuchów, może warto zobaczyć / zastanowić się kiedy to się popsuło? Jakie wydarzenia rodzinne/środowiskowe miały na to wpływ. Mimo, że dziecko odzywa się do nas wulgarnie, my nie powinniśmy dać się sprowokować. Zastanów się jakiego tonu, słów używasz do córki. Może gdy ona klnie, stawia się bądź przyjazna, ale stanowcza (wiadomo gdy ktoś na nas pluje, nie możemy udawać że deszcz pada) jednak jest to Wasza córka. Warto najlepiej poszukać najpierw we własnym ogródku, spróbować może poświęcić więcej czasu córce, zagłębić się w jej towarzystwo, jej zainteresowania/hobby – młodzież w tym wieku nie tylko interesuje się internetem – a jeśli tam spędza najwięcej czasu zobaczcie co ogląda na tych stronach www. Często nawet nastolatce brakuje po prostu spędzenia czasu z rodzicem – nawet raz w tygodniu jakbyście poszły na „babskie popołudnie” (kawa + ciastko, jakieś wspólne gotowanie kolacji, aby czuła się ważna w domu, że też potrafi coś zrobić).
×
×
  • Dodaj nową pozycję...