Skocz do zawartości
Forum

Pandemia mnie przytłacza, krytyka ojca, brak chłopaka


Rekomendowane odpowiedzi

Mam 21 lat, czuję się wykończona przez izolację.
Z kolegami ze studiów nie mogę się widywać, jestem w rodzinnym mieście aktualnie.
Chciałabym normalnie z nimi rozmawiać, ale mamy kontakt, bo piszemy ze sobą. W akademiku zżyłam się z jedną koleżanką, bywam tam rzadko. Ale też piszę z nią. Ciągle się wypytuje kiedy przyjadę do akademika. Więc w mieście gdzie studiuje mam z kim rozmawiać. Ale w rodzinnym mieście nie mam znajomych i nie mam z nikim rozmawiać. Kuzyni raczej dużo starsi ode mnie, ok 40 lat, mało jest w rodzinie kuzynów w moim wieku( kontakt rzadki). Więc z tymi mniej więcej w moim wieku też kontakt wirtualny. Rodzice uważają, że jestem za młoda dla kuzynów, którzy już mają swoje rodziny, bo ja jeszcze nie założyłam rodziny. Więc o czym z nimi gadać. Jeszcze mnie denerwuje, że nie mam i nigdy nie miałam chłopaka, czy to źle? Ciągłe zmartwienia ojca mnie denerwują, że mam nie poznawać chłopaka, bo jak poznam to mogę skończyć jak kuzynki. Kuzynki ode mnie z rodziny zaszły w ciążę w podobnym wieku do mnie, w wieku od 20 do 25 lat. Porządnych szkół nie skończyły. Jedna w wieku 16 lat urodziła syna i jest po gimnazjum. Ojciec rozpowiada, że nie mam chłopaka, bo nie wychodzę z domu. Ale przecież mam z kim w mieście gdzie studiuje rozmawiać, czemu nie bierze pod uwagę? Mama szwagra mojego, ciocia wujek, kuzyni tyle razy się mnie wypytują czy mam kogoś, denerwuje mnie to. Jak jakieś wesele ma być to ciocia mnie namawia abym szukała chłopaka. Jak poznać chłopaka w dobie pandemii? Załamana

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...