Czy ciężko jest opiekować się dzieckiem?

[Gość Joasia]

Hej mam 20 lat i jestem w 4 miesiącu ciąży kiedy z chłopakiem się dowiedzieliśmy był to dla nas szok nie planowaliśmy dziecka, myśleliśmy o tym długo jak zmieni się nasze życie co teraz będzie.  Postanowiliśmy że  jakoś musimy sobie poradzić (był seks to może być ciąża)  po narodzinach  będziemy mieszkać w mieszkaniu,które  juz przygotujemy do narodzin. Pomogą w tym moi i jego rodzice ale wiadomo że nie można ich wszystkim obciążać.  Czuje się dobrze chłopak mnie wspiera ,chodzę do lekarza i wszystko jest ok. Co do porodu to jakoś nie martwię się tym może później będę miała strach przed porodem.   Głównie to się martwię jak my sobie poradzimy młodzi ludzie 20 lat małe dziecko , pieluchy,chodzenie do lekarza,przedszkole itp. Po urodzeniu  chcemy tak zrobić że mój facet będzie pracował a ja w domu z dzieckiem, również pomogą jak już powiedziałam moi i jego rodzice   (1 może 2 razy w tygodniu) Czy wychowanie dziecka jest trudne zwłaszcza gdy będę sama przez większość czasu? Chodzimy do szkoły rodzenia ale przeraża mnie zmienianie pieluch,karmienie piersią itp. Zostało jeszcze sporo czasu i jak powinniśmy się przygotować ? (pokoik dla synka już gotowy jak również mieszkanie) Odnośnie mojego partnera ma pracę gdzie pracuje od 10 do 17 czyli przez prawie cały dzień go nie będzie. 

[Gość Gosiaczek]

Ale tak ma większość par. Przynajmniej na poczatku. Jeden rodzic zajmuje się dzieckiem a drugi pracuje bo jakoś trzeba ta rodzinę utrzymać. Co do tego czy dasz radę to pewnie zależy od tego jaki egzemplarz ci się trafi. Dzieci są przecież różne. Szkoła rodzenia uczy teorii a jak jest naprawdę okazuje się jak to się mówi w praniu. Mi np łatwiej było zajmować się noworodkiem niz maluchem raczkującym czy uczącym się chodzić. Ale tak czy inaczej wszystko jest do ogarnięcia. Praktyka czyni mistrza. "nauczysz" się dziecka i się dogadacie. Będzie dobrze🙂

[Gość Pena89]

Czytając Twoja wypowiedź to wiem ze będziesz dobra matka. Na początku na pewno będzie trudno ale poradzicie sobie. Ja mimo że pierwsze dziecko miałam dopiero w wieku 29 lat to też się bałam czy sobie poradze. Teraz nam już dwójkę (2 latka pierwsze i pół roku drugie) radzę sobie świetnie (nawet potrafię ich obydwu znieść jednocześnie po schodach :-D) i jeszcze wróciłam do pracy na pół etatu. Kwestia dobrej organizacji 🙂 Jeszcze jak masz możliwość pomocy że strony rodziny to już na pewno dasz radę. Pamiętaj że nie ma idealnych rodziców i idealnych dzieci. Mi się trafiły spokojne dzieci które lubią dużo spać więc myślę że jest trochę lzej. Nie bój się prosić o pomoc jeśli przyjdzie taka potrzeba. Mi dzieci dają ogromna radość i siłę i żałuje że tak późno się zdecydowaliśmy na nie. Fajnie jest być mama choć to duża odpowiedzialność i masa wyrzeczeń ale dzieci szybko rosną a Ty będziesz mieć jeszcze czas na swoje pasje czy karierę 🙂

[Gość Meg]

 Cześć dziewczyny!

Słuchajcie, mam problem ;( szukam dziewczyn z wynikami badań hormonów: estradiolu, testosteronu i amh, które chciałyby się przyczynić rozwojowi nauki na temat dlaczego w ogóle decydujemy się na zostanie mamami 😉

Od kilku dni próbuję zebrać grupę badanych ale bardzo trudno to idzie ;( Pomóżcie, jeśli macie takie wyniki lub znacie inne superbabeczki, które robiły takie badania!

Dzięki ❤️

Link poniżej:

https://ankiety.uksw.edu.pl/index.php/926257?lang=pl&fbclid=IwAR273pqVPeAAZp0GyTcoZ1oTJjUb5czWhwGom6YGXjn0cg69FPb9ikY9SmA