Mój partner kompletnie nie radzi sobie!!!!!

[Gość xena]

Jestem w 5 miesiącu ciąży. Moj partner nie radzi sobie z niczym, nie potrafi ( doslownie) nic załatwić podczas gdy ja jestem w ciąży. Gdy chcem mu w czymś pomoc, cos zalatwic to krzyczy na mnie a ja sie dziwnie skąd mam siłe nie wybuchnąć. Za byle co unosi glos, a ja czuje z dnia na dzien ze jest mi coraz gorzej i źle sie czuje. O wszystko musze sie martwic sama, sama wszystko załatwiać, wszystko sama planować, jedym slowem jestem dla niego MATKĄ. Bardzo go kocham i oświadczył mi sie sam i jako pierwszy wspomnial o ślubie. Czy ktoś da mi jakieś rady, wskazówki, wypowie sie na ten temat. Prosze o cokolwiek bo powoli czuje jak wszystko traci sens. Dodam, ze ja mam 19 lat on 20.

[mamuskaa]

Xena - ja wyraze swoje zdanie na twn temat . Pomoc raczej Ci nie pomoge . Tez jestem mloda mam skomczone 20 lat ale rocznikiem bede miala 21 w grudniu moj facet ma 22 skonczone . Ale tez jestesmy mlodzi . Gdy bylam w ciazy zdarzalo mu sie ze gdy czegos nie zrobilam bo nie mialam sily a on musial to zrobic mowil ze ciaza to nie choroba wiec zebym nie przesadzalA . Lecz takiego problemu jak Ty nie mialam ... ;( swietnie Cie rozumiem .. Uwazam po tym co piszesz ze moze informacja o ciazy spadla na niego nagle ( chyba ze planowaliscie ) ale jesli spadla chlopak musi sie do niej przyzwyczaic , oswoic sie z mysla ze juz nie bedzie mogl szalec tylko czas najwyzszy dojrzec co moze mu przeszkadzac bo jest mlody ...co do robienia rzeczy i wkurzania sie gdy mu pomagasz . Moze poprostu on bardzo chce to zrobic ale nie wie jak sie za to zabrac i mu nie wychodzi a gdy mu pomagasz mysli ze traktujesz go jak nieudacznika i moe dlatego jest taka reakcja . Wiesz ego i duma faceta dla nich chyba jest najwazniejsza ... Moze sprobuj z nim spokojnie pogadac , powiedz ze podpowiadasz mu zeby bylo szybciej i sprawniej ze jstescie para i mozecie zrobic to razem a nie dlatego ze uwazasz ze sobie nie poradzi czy ze jest glupi . Zapewne gdy urodzi sie dzidzia zmieni sie bedzie wiedzial ze musi byc dojrzaly , odpowiedzialny . Dziecko naprawde zmienia ludzi wiem to po nas . Stopniowo dojdziecie do tego ze wasz zwiazek bedzie bardzo oparty na rozmowach to najwazniejsze , na wspieraniu i pomocy . Idealny moze nie bedzie bo raczej nie ma takich zwiazkow . Staraj sie z nim rozmawiac jak najwiecej . Moze gdy maluszek bedzie kopal bardziej popros go zevy trzymal raczke na brzuszku nieh poczuje jakie to uczucie , wtedy powiedz mu ze musicie siw wspierac rozmawiac i pomafac sobie chociazby dla jego dobra , ze on tez to czuje . Mam nadzieje ze chociaz troszeczke ci pomoglam . Trzymam kciuki napewno sie wszystko ulozy . I gratuluje dzieciatka ;**

[leaan]

Wydaje mi sie, ze w przypadku faceta....20-21 lat to za mało, aby zostać ojcem. Sa niedojrzali....

[mamuskaa]

Lean nie wszyscy . Moj ledwo skonczyl 22 bo dzien przed narodzinami malutkiej a jest bardzo odpowiedzialny i swietnie sobie radzi . Dojrzal . ;) ale juz tym ojcem jest wiec musi dojrzec partner xeny

[Gość xena]

Ciągle rozmawiam z nim, tłumaczę mu, wspieram go ale kończy sie na tym, ze tylko ja zabiegam o to by bylo jak najlepiej z jego strony nie czuje by poświęcał mi chodz troche uwagi.

[Paulii]

Moze to brutalne co powien ,ale nie warto samej zabiegac o wszystko... Lepiej sobie odpuscic i znalez faceta , ktory pokocha Ciebie i dziecko i bedzie dla was prawdziwym skarbem i tata dla dziecka...

[raika]

@Pauli,
Myślę, że nie ma co tak od razu skreślać partnera xeny, tym bardziej, że zapewne dziewczyna go kocha plus to on ma być ojcem jej dziecka.

@Xeno, dwudziestoletni facet, nie jest jeszcze mężczyzną tak naprawdę. Psychicznie to duży chłopak, który zapewne najchętniej by jeszcze poimprezował albo pograł w piłkę z kumplami czy w gry na komputerze (nie wiem, czym się Twój interesuje).
Jeśli nie planowaliście tego maleństwa, wiadomość, że zostanie ojcem, musiała być dla niego szokiem. Zapewne w jego głowie świat mu się wali i nie wie, co będzie dalej. Kocha Cię i chce z Tobą tworzyć rodzinę - skoro pomyślał o oświadczynach (zakładam pozytywnie, że nie zrobił tego z obowiązku, ale to Ty go znasz najlepiej i umiesz to lepiej ocenić).

Nie jestem w stanie Ci pomóc, ale jako koleżanka mogę nieśmiało podsunąć takie rady:
1. Twój chłopak najprawdopodobniej nie jest gotowy na dziecko i nie umie odnaleźć się w nowej sytuacji ze względu na jego wiek, jak i na to, że ciągle szuka nawet w Tobie matki. Musisz wziąć to pod uwagę i albo trochę mu odpuścić albo przeciwnie - spróbować postawić go do pionu. Może warto by było poprosić Twoją lub jego mamę, by z nim porozmawiała, wytłumaczyła, przez co przechodzisz (skoro instynktownie szuka matki, może taka rozmowa lepiej do niego trafi niż "humory i wymysły jego dziewczyny") i jak powinien się zachowywać w nowej sytuacji - wspierać Cię, pomagać, być spokojnym, opanowanym, dawać Ci poczucie oparcia i bezpieczeństwa itd. Musisz jednak liczyć się z tym, że w jeden dzień się nie zmieni i nie dorośnie. Potrzebuje trochę czasu i Twojego przypominania mu, że Ty też się starasz i on także musi nie tylko dla Was, ale także dla dziecka.
2. Jeśli Twój chłopak naprawdę aż tak źle na Ciebie działa, wzbudza w Tobie tak skrajnie niedobre emocje, krzyczy, ma ciągle pretensje i coraz gorzej się czujesz, przemyśl, czy nie warto zrobić sobie "tygodnia bez faceta". Powiedz mu, jak się czujesz, że jesteś już tym zmęczona i że dla dobra swojego i Waszego dziecka, musisz odpocząć. Powiedz mu, że chcesz mieć tydzień dla siebie, niech się z Tobą nie spotyka, nie pisze, nie dzwoni. Taki tydzień czy nawet trzy dni mogą dać Ci niesamowitego kopa i psychiczny odpoczynek. Mówię to z doświadczenia. Nie jest to rozwiązanie długoterminowe, ale przede wszystkim potrzebujesz teraz poczucia bezpieczeństwa, spokoju i oparcia w kimś, a on Ci tego nie potrafi dać. Wykorzystaj te kilka dni na spotkanie i rozmowy z przyjacielem/przyjaciółką, którzy potrafią Ci zapewnić psychiczne odprężenie. Zajmij się swoim hobby, spacerami, czymkolwiek, co lubisz robić. Odpocznij.
Po naładowaniu akumulatorów będziesz spokojniejsza, odprężona i odświeżona. Może znajdziesz w sobie spokojną pewność siebie, żeby usiąść ze swoim chłopakiem i porozmawiać? Nie tylko o tym, co Ty czujesz, ale także o tym, co on czuje i myśli.

A i najważniejsze - nie przyjmuj oświadczyn, a jeśli już to zrobiłaś, to nie bierz pod żadnym pozorem ślubu z nim, dopóki on się nie ogarnie i nie zacznie zachowywać jak mężczyzna, a nie nastolatek. W razie zawodu będzie Cię to kosztować jeszcze więcej nerwów, płaczu i problemów. Na ślub przyjdzie czas. Skoro dziecko już w drodze, to w drodze. Ale nie musicie brać z tego powodu ślubu. Ślub powinno się brać z miłości i pewności związku - kiedy obie strony potrafią już w relacji współpracować i wspólnie ją budować.
To również taka osobista rada ode mnie. :)

Trzymam mocno kciuki, dziewczyno. Musisz być silna dla siebie i dla maleństwa. :)