Stwierdzanie zaburzeń u dzieci i dorosłych - nie za często?

[Ulla]

Mam do was takie pytanie ogólne, czy waszym zdaniem nie jest teraz tak, że za dużo się diagnozuje różnych zaburzeń u dzieci i dorosłych? Kiedy nie zwracano na to uwagi lub można powiedzieć bagatelizowano a dzisiaj spotykam się z tym, że jest zaburzenie wszystkiego i na wszystko rzekomo jest jakieś leczenie/terapia.

[Margeritka]

Ula ja się nie znam, ale uważam, że niektóre zaburzenia są dziedziczne, jak autyzm, bo rodzaje autyzmu są tak różne, że czasem rodzice dowiadują się o swojej chorobie wtedy, kiedy dziecko jest chore, wcześniej nic nie wiedzieli

[Ulla]

no to też częsta sytuacja - ciekawa jestem czy tylko ja widzę zwiększone diagnozowanie dzieci

[nikawa]

Ulla, również jestem tego zdania. Są tego plusy i minusy, jak we wszystkim. Teraz jest mnóstwo specjalistów. Rodzice są bardziej świadomi, częściej sami szukają owych specjalistów. Spotykają się z innymi rodzicami, obserwują. Zdarzają się pomyłki. Niepotrzebne stresy...ale jednak warto wykryć zaburzenia wcześniej, niż za późno. Są rodzice, którzy nie widzą niczego niezwykłego w tym, że np. dziecko w wieku 4. lat nie potrafi rozróżniać kolorów, do tego jest rozkojarzone, a są też tacy którzy, już by z tego powodu byli u 3. różnych specjalistów, z dzieckiem 2.letnim, bo dziecko sąsiadów już potrafi...
Ja mam nadzieję, że zawsze będzie wszystko z myślą o dobru dziecka...

[Ulla]

czyli ogólnie mówiąc jak we wszystkim należy zachować umiar

[katia2902]

Mogę przytoczyć przykład nadmiernego "wykrywania" nibynieprawidłowości. Jakimś cudem z kim nie rozmawiam to gdy wykonywał usg bioderek dziecka tam gdzie ja to okazywało się, że są jakieś małe problemy, że trzeba szeroko pieluchować i iść jeszcze na dwie wizyty kontrolne. Każda wizyta trwała około 4 minut, a ta przychodnia dostawała kasę z NFZ za każdego pacjenta po 3 razy poświęcając mu łącznie 12 minut... No czysty zysk i naprawdę nie znam rodziców, którym by tam powiedzieli, że ich dziecko jest w pełni zdrowe...